Reputatie…

Au! Dat deed zeer! Mij een beetje slaan! Waar was dat nou weer voor nodig?

Dat weet je best, jij… jij vuile… hoe haalde je het in je hoofd!?

Oh, en nu heb ik het weer gedaan. Het was nou niet bepaald dat jij geen signalen afgaf of zo natuurlijk. Maar natuurlijk, speel gerust het zwakke meisje. Al was het maar om je reputatie te redden. Over die van mij wals je dan maar meteen even heen.

Reputatie, jij? Alsof jij je daar ooit al eens druk over hebt gemaakt, de hele buurt kent je. Dus waar heb jij het dan over. Ik vind het gewoon belachelijk, beetje mij zitten verleiden en gebruik maken van het feit dat mijn verkering net uit is en dan toeslaan. Ik krijg er nu alweer spijt van dat ik vorige week mijn hart heb uitgestort bij jou. Wat dacht je: nu is ze vrij en dan wil ze wel? Beetje misbruik maken van de situatie, noem ik dat.

Nou ja, zeg, doe toch normaal! Signalen te over, zeg ik je. En nu je blijkbaar een stuk nuchterder bent dan gisteravond, mag ik het meteen ontgelden. Je doet net alsof ik een of ander beest ben. Ik bedoel maar: je hangt de halve avond tegen me aan, maakt toespelingen, staat te knipogen naar me…

Ja, hallo! Ik knipoog wel vaker naar iemand. Dat betekent toch nog niet dat ik met iedereen zomaar het bed in duik, of wel soms?

Oké, een knipoog dan, prima, joh! Maar dat tegen me aan hangen, en… en… toen ik aan de bar zat, je drukte je voorgevel zo ongeveer in mijn gezicht. Is dat geen signaal? Heb ik natuurlijk ook totaal verkeerd begrepen? En je beet verdorie ook nog eens verleidelijk in mijn oorlel. En maar aan me hangen. Even later kreeg ik ook nog eens een zoen vol op mijn mond. Hallo! Wie zat er nu wie te versieren?

Versieren? Ik was gewoon lol aan het maken! Je kent me toch hopelijk al langer dan vandaag? Dan weet je toch dat ik nooit op je zou vallen? Kom op, zeg.

Wat ben jij gemeen, zeg. Nooit op me zou vallen, ik ben geen monster, hoor. Ik kan toch niet in jouw hart kijken? Het enige wat ik weet is dat jij de hele avond zowat over me heen hing. Ik heb juist vooral in het begin geprobeerd om een beetje afstand te houden, juist omdat ik weet dat ik bij jou helemaal geen kans zou maken. Maar je ging door, nou toen ging ik twijfelen. Zou je dan toch iets met me willen?

Ik was dronken! Had je dat niet door, dan?

Dronken? Aangeschoten, ja. Maar dat was ik ook, het halve café had al veel op. Maar je ging steeds door en steeds verder. Je zat praktisch op mijn schoot, en je arm om me heen. Hoofd tegen me aan, alles. Verdorie, denk je soms dat ik van steen ben? Ik heb ook gevoel hoor, ook gevoelens. Je mag best weten dat ik al heel lang stiekem verliefd op je ben. Hier, zo, dat is er uit. Maar een kans bij jou? Wist ik veel. Ik dacht dat het wel nooit zou gebeuren, en dan ineens gisteren. Ik dacht: eindelijk. En je vroeg me of ik mee ging. En dan pak je me nog vast in de hoek bij de jassen en geef je me nog zo’n kus, eeh… tongzoen. Vertel mij nu nog eens: hoe duidelijk moet ik de boodschap opvatten? Jij hebt mij versierd, hoor. En je ging toch ook mee hierheen? Ik heb je toch niet gedwongen? Je wilde zelf, jij vroeg het aan mij, hoor. Letterlijk: mag-ik-bij-jou-slapen. Hallo!

Ja, hallo! Ik was te dronken om nog naar huis te gaan.

Je was niet met de auto, je was met de fiets. Dus dat is onzin.

Nee, dat is geen onzin, ik had te veel gedronken om nog naar huis te fietsen. Daarom hoopte ik dat ik je kon vertrouwen.

Ja hoor, lekker makkelijk. En dan hier thuis, in de gang begon je al te zoenen en toen ik je naar de slaapkamer bracht, hield je me ook niet echt tegen, he?

Ik dacht dat je me wou helpen. Ik kon niet eens meer staan, bijna.

Nog tot daar aan toe, maar op bed dan? Al dat gezoen, dat gefriemel, jij zat ook aan mij, hoor.

Ik was dronken!

Dronken? En dan zo tekeer gaan, zeker een uur lang?

Een uur? Doe normaal, zeg! Ik was binnen tien minuten onder zeil.

Echt niet, ik heb op mijn wekker gekeken. We kwamen om drie uur bij mij thuis en het was al ruim over vieren toen je in dommelde. En het is niet dat we een boek hebben liggen lezen of zo, hoor.

Een uur lang?

Ja, zeker een uur. En het was heerlijk. Jij deed minstens zo hard mee. Verdorie, je hebt mij juist totaal verrast, ik was zo blij dat je ineens voor mij ging, en je bood het me zelfs al aan toen we nog in het café stonden. In mijn oor, aan de bar, ineens zeg je: ik ben geil. Ik heb zin.

Dat heb ik niet gezegd!

Echt wel!

Niet! Dat zou ik nooit tegen jou zeggen.

Dat dacht ik ook. Maar je zei het echt. En zelfs al zou je het niet gezegd hebben, je hebt me de hele avond lopen versieren. En dat gezoen dan? Bij de jassen? En toen je mijn gezicht pakte en diep in je decolleté drukte? En dan jouw vraag aan mij of je mee mocht naar huis? Ik vroeg jou niet, jij vroeg mij! En hier binnen begon je al aan me te hangen en je wist niet hoe snel je het bed in moest. En niet om te slapen! En nu is het ochtend en heb ik het ineens gedaan. Ineens krijg ik een klap in mijn gezicht en zeg je dat ik misbruik van je heb gemaakt en dat is niet waar.

Welja, tranen, ga meteen huilen. Ik heb het gedaan zeker?

Nee, je deed alles goed. Ik was compleet verrast dat je toch ineens voor mij koos. Eindelijk gaat ze met me mee. Ik was al zo lang verliefd op je en durfde dat nooit te zeggen, bang dat ik je zou verliezen. Denk je dat dat makkelijk was? Ik dacht: laat maar, ze valt niet op je. Zet haar uit je hoofd. En ineens kom je vol over me heen, ik hoefde er niets voor te doen. Wat moet ik dan?

Je wist heel goed dat het tussen ons nooit wat zou worden. Je wist het.

Je kan toch van mening veranderen? En je signalen waren overduidelijk.

Je hebt mijn reputatie verpest!

Reputatie? En jij walst hier gewoon even keihard over mijn hart heen, alsof ik geen recht heb op gevoel. En dan heb jij het over je reputatie? Wat ben jij een bitch, zeg. Jij hebt mij gewoon gebruikt.

Jij hebt mij gebruikt. Ik had te veel gedronken en je had dat moeten weten.

Er is een verschil tussen te veel drinken en dronken zijn. En jij was niet dronken. Aangeschoten, ja. Losjes, ja. Maar dronken? Dan was je wel in slaap gevallen of had je mijn wc of anders mijn bed wel onder gespogen. Zeker na een uur lang vrijen. Dat trek je niet als je dronken bent, hoor.

Ik zou dit nooit gedaan hebben.

En toch deed je het. En even was ik heel gelukkig.

Maar je wist toch…

Ja, maar gisteren was je anders.

Ik zou toch nooit…

Nee, dat blijkt nu wel, ja.

Wat moet ik nou met jou?

Het minste wat ik verdien is een beetje respect. En hopelijk een kans. Al was het maar een kans…

Ja, maar wat moet ik nou met jou?

Ik zou alles voor je doen…

Maar… wat moet ik nou met een meisje?

(Eric Odijk)